مقدمه: نرخ اولین بستری به دلیل بروز استروک طی 20 سال اخیر به طور قابل توجهی رو به افزایش بوده است و این مساله نیازمند مدیریت صحیح تختهای بخش نورولوژی میباشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی همبستههای طول مدت بستری در بیماران استروک انجام گرفت.
روش: طرح این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری از 153 بیمار دارای تشخیص استروک بستری در بخش نورولوژی بیمارستان امام رضا کرمانشاه در ایران در دی تا اسفند 1394 تشکیل میشد. اطلاعات مورد نیاز از سیستم ثبت بیمارستانی (HIS) اخذ و با پیگیری تلفنی تایید شد. آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی برای تحلیل دادهها به کار رفتند.
یافتهها: نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد نحوه مراجعه به بیمارستان میتواند طول مدت بستری را به درستی پیش بینی کند (012/0=P) و بیمارانی که برای انتقال به بیمارستان از آمبولانس استفاده میکنند به طور متوسط نزدیک به 5 روز بیشتر از سایر بیماران یک تخت را اشغال میکنند. مدل ما صرفا توانست 7 درصد واریانس طول مدت بستری را تبیین کند.
نتیجه گیری: به نظر میرسد بیماران استروک که برای انتقال به بیمارستان از آمبولانس استفاده میکنند در مقایسه با سایر بیماران مدت بیشتری در بیمارستان بستری هستند. بنابراین، لازم است که در بخشهای درمان استروک تعداد تختهای مورد نیاز با توجه به میزان تقاضای معمول برای اعزام آمبولانس و در نظر گرفتن نسبت آن به مراجعات شخصی محاسبه شود.
Soroush A, Sariaslani P, Saeidi M, Mohammadi H, Komasi S. Predictors of Length of Hospital Stay in Stroke Patients and the Role of These Factors in the Management of Neurology Ward Hospital Beds. joge 2020; 4 (4) :15-20 URL: http://joge.ir/article-1-340-fa.html
سروش علی، ساری اصلانی پیام، سعیدی مژگان، محمدی هیوا، کماسی سعید. عوامل پیش بینی کننده طول مدت بستری و نقش آن ها در مدیریت تختهای بیمارستانی در بیماران استروک. سالمندشناسی. 1398; 4 (4) :15-20