مقدمه: سالمندی همراه با امید به زندگی، زمینه ساز ارتقاء بهزیستی و کیفیت زندگی در سالمندان است. به همین جهت، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان وجودگرای معنویت محور و آموزش مدل سالمندی سالم بر امید به زندگی در سالمندان انجام شد.
روش کار: مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری سالمندان ساکن در مراکز نگهداری سالمندان در شهر اصفهان در بهار 1401، و گروه نمونه 58 نفر از این سالمندان بودند که به صورت هدفمند انتخاب و سپس بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (گروه کنترل و گروه درمان وجودگرای معنویت محور هر گروه 20 نفر و گروه آموزش سالمندی سالم 18) گمارده شدند. درمان وجودگرای معنویت محور و آموزش الگوی سالمندی سالم هر یک طی 12 جلسه 90 دقیقهای اجرا و گروه کنترل درمان و آموزشی دریافت ننمود. دادهها از طریق فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه امید به زندگی جمعآوری و با روشهای تحلیل خی دو، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که گروههای آزمایش و کنترل در متغیرهای سن، جنسیت، تحصیلات، تعداد فرزندان، ابتلا به بیماری جسمی و وضعیت تاهل با یکدیگر دارای تفاوت معنادار نیستند (05/0
P) و درمان وجودگرای معنویت محور بر افزایش این متغیر دارای اثربخشی معناداری نیست (05/0
نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، مدل آموزش سالمندی سالم به عنوان رویکردی موثر میتواند در مراکز نگهداری و آموزش سالمندان برای افزایش امید به زندگی در سالمندان، که نقش زیادی در ارتقاء کیفیت آنها ایفا می کند، مورد استفاده قرار گیرد.
Karimi S, Golparvar M, Aghaei A. Comparison of the effectiveness of Spirituality Based Existential Therapy and Healthy Aging Training Model on Hope to Life of Elderly People. joge 2022; 7 (2) :55-66 URL: http://joge.ir/article-1-584-fa.html
کریمی سمیه، گل پرور محسن، آقایی اصغر. مقایسه اثربخشی درمان وجودگرای معنویت محور وآموزش مدل سالمندی سالم بر امید به زندگی در سالمندان. سالمندشناسی. 1401; 7 (2) :55-66