مقدمه: دوران سالمندی یکی از مهمترین تغییرات در زندگی افراد بهشمار میرود و به نظر میرسد که فعّالیت بدنی یکی از عوامل مؤثّر در بهبود کیفیت همه ابعاد زندگی این دوران است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تأثّیر فعّالیتهای جسمانی بر کیفیت زندگی، امید و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام با استفاده از روش تحلیل مسیر میباشد.
روش: این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان 60 سال و بالاتر شهر ایلام میباشد که تعداد 200 نفر(144 مرد و 56 زن) از آنها به روش طبقهای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. بهمنظور جمعآوری اطّلاعات از پرسشنامههای استاندارد بینالمللی فعّالیت جسمانی (IPAQ)، کیفیت زندگی (SF-36)، رضایت از زندگی (SWLS) و مقیاس امید (AHS) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از 22 SPSS و 20 AMOS استفاده گردید.
یافتهها: نتایج نشان داد که فعّالیت جسمانی با ضریب مسیر 34/0 بر بعد جسمانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر 30/0 بر بعد روانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر 30/0 بر امید و با ضریب مسیر 25/0 بر رضایت از زندگی اثر گذار است. همچنین امید با ضریب مسیر 23/0 بر رضایت از زندگی اثرگذار است.
نتیجهگیری: فعّالیتهای بدنی ویژه سالمندان بر کیفیت، امید و رضایت از زندگی سالمندان اثرگذار است؛ بنابراین اجرای برنامههای ورزشی منظم در مراکز مراقبتی سالمندان و پارکها میتواند بهعنوان روشی جهت ارتقاء سلامت و بهبود زندگی سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.
Rezaei S, Esmaeili M. The effect of physical activities on the quality of life, hope and life satisfaction among the elderly in Ilam city
. joge 2017; 2 (2) :29-40 URL: http://joge.ir/article-1-131-fa.html
رضایی شمس الدین، اسماعیلی محسن. تأثیر فعّالیتهای جسمانی بر کیفیت زندگی، امید و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام
. سالمندشناسی. 1396; 2 (2) :29-40