مقدمه: شهر دوستدار سالمند رویکرد مورد توجه سازمان بهداشت جهانی و عدالت فضایی مبحثی است که در میان برنامهریزان و مدیران شهری اهمیت دارد. روش: اطلاعات مورد نیاز برای این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1397 با نمونه ای 770 نفری از سالمندان شهر تهران و به روش نمونه گیری چندمرحله ای به دست آمد. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سازمان بهداشت جهانی گردآوری و به منظور سنجش پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نابرابری فضایی با استفاده از روش اولویت بندی بر اساس شباهت به راه حل ایده آل و با استفاده از نسخه 22 نرم افزارSPSS ، محاسبه وتحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد شاخص شهر تهران در شاخص شهر دوستدار سالمند نمره 07/2 را از حداکثر نمره 4 کسب نموده و در میان زیرشاخصهای این مفهوم نیز شاخص فضاهای باز و ساختمانها بیشترین میانگین (نمره 33/2) و شاخص مسکن کمترین میانگین (نمره 31/1) را داشتهاند. بر اساس رتبهبندی تاپسیس، منطقه لویزان با میانگین 13/2 به عنوان سالمند دوستترین و منطقه مهرآباد با میانگین نمره 90/1 به عنوان نامناسبترین منطقه شهری برای زندگی از دیدگاه سالمندان شناخته شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایح به دست آمده میتوان نابرابری فضایی در شاخصهای مختلف شهر دوستدار سالمند در مناطق مختلف تهران را مشاهده نمود. از این روی توجه به توزیع فضایی ویژگیهای شهری سازگار با زندگی سالمندی به ویژه در مناطق جنوبی شهر تهران ضرورت دارد.
Izanloo M, Basakha M, Mohaqeqi Kamal S H. Spatial justice in the age-friendly city index of Tehran. joge 2021; 6 (2) :19-29 URL: http://joge.ir/article-1-477-fa.html
ایزانلو مرضیه، باسخا مهدی، محققی کمال سید حسین. سنجش عدالت فضایی در شاخص شهر دوستدار سالمند تهران. سالمندشناسی. 1400; 6 (2) :19-29