مقدمه: سالمندی یکی از دوران مهم تحولی است که در آن انسان با موضوعات مختلفی مانند اضطراب وجودی و مرگ و نیستی دست و پنجه نرم می کند همینطور درک مثبت فرد از فرآیند پیر شدنش در روند طی کردن این دوران اهمیت دارد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی مقایسه موریتا درمانی و ورزش مغزی بر سالمندان دارای در مزمن می پردازد. روش کار: جامعهآماری شامل کلیه سالمندان مبتلا به درد مزمن شهر اهواز درسال 1401 بودند. از بین جامعه آماری، 45 سالمند مبتلا به درد مزمن، از بیمارستان ها و مراکز درمانی، با استفاده روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. از آزمون اضطراب وجودی ویمز و همکاران (2004)، پرسشنامه ادراک از پیری بارکر و همکاران(2007)، مقیاس شدت عددی شدت درد جنسن و کارولین (1992) و پرسشنامه پذیرش درد منوجهری (1393) به عنوان پرسشنامه استفاده شد. یافته ها: با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح معنی داری 05/0 نشان داد که روش موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی بر اضطراب وجودی، ادراک از پیری، در سالمندان مبتلا به درد مزمن نسبت به گروه گواه اثربخش بود (05/0>p)، و بین اثربخشی موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی بر متغییرهای پژوهش تفاوت معناداری وجود داشت و موریتا درمانی اثربخشی بیشتری بر متغییرها نشان داد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت با اینکه هر دو موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی میتوانند به عنوان روش های مؤثر برای کمک به بهبود شرایط سالمندان مبتلا به درد مزمن باشند ولی موریتا درمانی بر اساس نیازهای سالمندان اثر بیشتری دارد.
Hossainpour L, Safarzadeh S. Comparison of the effectiveness of Morita therapy and brain gym exercises on existential anxiety and perception of aging in the elderly with chronic pain. joge 2024; 9 (1) :40-51 URL: http://joge.ir/article-1-676-fa.html
حسین پور لیلا، صفرزاده سحر. مقایسه اثر بخشی موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی بر اضطراب وجودی و ادراک از پیری در سالمندان مبتلا به درد مزمن. سالمندشناسی. 1403; 9 (1) :40-51