مقدمه: توجه و تمرکز بر متغیرهای پیش­بین احساس تنهایی در سالمندان مقدمه­ ای است برای کاهش موفقیت‌آمیز احساس تنهایی و پیامدها و عوارض جدی آن. در این راستا هدف این پژوهش، تعیین نقش مهارت­های ارتباطی، حمایت اجتماعی و تجارب معنوی روزانه در پیش­بینی احساس تنهایی سالمندان بود.

روش: در این پژوهش، توصیفی-تحلیلی، جامعه آماری را کلیه سالمندان شهر تهران در سال 1395 تشکیل می­دادند. 400 نفر از سالمندان ساکن منزل از مناطق مختلف شهر تهران به روش نمونه­ گیری خوشه ­ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس تجدیدنظر شده احساس تنهایی، پرسشنامه‌های مهارت­های ارتباطی بین فردی، حمایت اجتماعی و تجارب معنوی روزانه استفاده شد. داده ­ها با استفاده از نسخه 23 نرم ­افزار آماری SPSS، روش همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام‌ به‌ گام مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته­ ها: نتایج روش­های آماری، همبستگی­ های منفی و معناداری بین مهارت­های ارتباطی (0/40-= r و 0/001 >p)، حمایت اجتماعی (0/20-= r و 0/001>p) و تجارب معنوی روزانه (0/50-= r و 0/001> p) با  احساس تنهایی نشان دادند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که 38 درصد از واریانس احساس تنهایی از طریق مهارت­های ارتباطی، حمایت اجتماعی و تجارب معنوی روزانه قابل پیش­بینی است.

نتیجه­ گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که مهارت­ های ارتباطی، حمایت اجتماعی و تجارب معنوی روزانه نقش معناداری در پیش­بینی احساس تنهایی سالمندان دارد. این یافته‌ها حاوی کاربردهای درمانی مهمی در خصوص اهمیت این متغیرها در تجربه احساس تنهایی سالمندان می­باشد.