پروانه اصفهانی، مژگان افشین، فاطمه محمدی، مسعود عارف نژاد،
دوره ۵، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: افسردگی یک مشکل شایع در دوران سالمندی است که میتواند سلامت یک سالمند را در معرض خطر قرار دهد. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین شیوع افسردگی در سالمندان ایرانی انجام شد.
روش کار: این پژوهش با روش مطالعه مرور نظاممند و فراتحلیل در بازه زمانی فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۹ انجام شد. کلیه مقالات مرتبط با شیوع افسردگی در سالمندان ایرانی منتشر شده در ۶ پایگاه دادهای و موتور جستجوگر Google Scholar تا پایان اردیبهشت سال ۱۳۹۹ جستجو و ارزشیابی کیفیتی شدند. در این مطالعه، ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I۲ و احتمال سوگیری در انتشار توسط آزمون Egger و مدل متارگرسیون برای ارزیابی متغیرهای مظنون به ناهمگونی در سطح معناداری ۰۵/۰ بررسی شد. در نهایت، تعداد ۳۰ مقاله با نرم افزار CMA تحلیل شدند.
یافته‌ها: بر مبنای مدل تصادفی، شیوع افسردگی در سالمندان در ایران برابر با ۱۵درصد (۵/۲۰-۸/۱۰ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) بدست آمد. بیشترین شیوع در شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۲ برابر با ۱/۸۲ درصد (۱/۸۹-۵/۷۱ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) و کمترین شیوع در خوی در سال ۱۳۹۵ برابر با ۰۳/۰ درصد (۹/۱-۰۱/۰ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) محاسبه شد. بین حجم نمونه، سال و شیوع افسردگی در سالمندان ایرانی رابطه معناداری وجود داشت (۰۵/۰P<).
نتیجه گیری: شیوع افسردگی در بیش از یک دهم از سالمندان ایرانی رخ میدهد. افزایش شیوع افسردگی در سالمندان در کشور، علاوه بر تحمیل هزینه، نتایج منفی برای آنها نیز به دنبال دارد. بنابراین، سیاستگذاران و مدیران نظام سلامت باید اقدامات جدی برای کاهش آن بکار گیرند.
