---

مقدمه: افزایش سن در سالمندان با افت کیفیت زندگی و از دست دادن عزت نفس همراه است. تفریح‌درمانی یکی از انواع خدمات توانبخشی محسوب می‌شود که با هدف دستیابی به مهارت‌های اجتماعی در افراد صورت می‌پذیرد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر تفریح‌درمانی بر میزان عزت نفس و کیفیت زندگی سالمندان مراجعه‌کننده به مرکز مراقبتی روزانه شهرستان بابل انجام گرفت.
روش: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه‌تجربی می‌باشد که به صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون در دو گروه مداخله و کنترل در سال ۱۳۹۷ بر روی ۳۰ نفر از سالمندان مراجعه‌کننده به مراکز مراقبتی روزانه آوای مهر و مرکز بهداشت رضیاکلا بابل انجام شد. در گروه مداخله، تفریح‌درمانی به مدت ۱۰ هفته در ۴۰ جلسه‌ی ۶۰ دقیقه‌ای به صورت گروهی با سالمندان برگزار شد. کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی Control Autonomy Pleasure and Self- realization (CASP) و عزت نفس با استفاده از پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ قبل و پس از مداخله ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه ی ۲۰ و روش‌های آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردید.
یافته‌ها: با توجه به نتایج آزمون آنالیز واریانس اندازه های تکراری، تغییرات بین گروهی در حیطه عزت نفس (p=۰,۰۰۱) و کیفیت زندگی (p=۰.۰۰۷)، اختلاف معنی داری بین دو گروه مداخله و کنترل نشان می‌دهد. در مورد خرده مقیاس‌های کیفیت زندگی، تغییرات بین گروهی در حیطه خودیابی (p=۰.۰۰۴) و کامیابی (p=۰.۰۰۶)، اختلاف معنی داری بین دو گروه مداخله و کنترل نشان می‌دهد.
نتیجه‌گیری: با توجه به بهبود عزت نفس، کیفیت زندگی و ابعاد آن، می‌توان این روش را به عنوان مهارتی لذت‌بخش و مفید، معرفی نمود.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

---

مقدمه: سقوط یکی از شایع ترین و جدی ترین مشکلاتی است که در دوران سالمندی نمود پیدا می کند که اثرات قابل توجهی بر سلامت و کیفیت زندگی آن ها دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط ترس از سقوط با افسردگی در سالمندان دیابتیک مراجعه کننده به بیمارستان های شهرستان آمل سال ۱۳۹۷ بود.
روش: پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود که در سال ۱۳۹۷ انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۱۹۱ نفر از سالمندان دیابتیک ۶۰ سال و بالاتر بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس در بیمارستان های درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در شهرستان آمل انجام شد. ابزار مورد بررسی شامل مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودکارآمدی ترس از سقوط، پرسشنامه ۱۵ سوالی علایم افسردگی سالمندان، فعالیت روزمره زندگی و ابزار مختصر شناختی بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ با استفاده از آزمون های توصیفی(میانگین و انحراف معیار ) و استنباطی (کای اسکوئر، من ویتنی، کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن، رگرسیون خطی،ضریب همبستگی پارشیال)  انجام شد.
یافته ها: اکثر شرکت کنندگان (۳/۵۰ درصد) زن بودند. میانگین سن شرکت کنندگان ۶/۸ ± ۴/۷۰ سال بود. بر اساس یافته ها میانگین ترس از سقوط (۷/۸ ±۲۵) و میانگین افسردگی (۱/۲ ±۷/۶) بود. نتایج آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن ارتباط معنادار مثبتی بین ترس از سقوط و افسردگی (۰۰۱/۰p=،۲۳۴/۰ r=) نشان داد. بدین ترتیب که هرچه ترس از سقوط سالمندان افزایش پیدا می کرد، افسردگی آن ها نیز بیشتر می شد.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ارتباط معنی داری بین ترس از سقوط و افسردگی در سالمندان وجود دارد، لذا می بایست اقدامات روانشناختی و ورزشی مناسب توسط مراقبین سلامت جهت کاهش ترس از سقوط در آن ها انجام گیرد.
 

---

 مقدمه: اطلاعات کمی در مورد ویژگی های احساس تنهایی سالمندان شهری و روستایی وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین مقایسه ای احساس تنهایی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهری و روستایی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهرستان بهشهر سال ۹۷ بود.
 روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، ۲۸۰ سالمند ساکن منزل شهرستان بهشهر با روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه شفاهی از افراد، گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ی احساس تنهایی عاطفی- اجتماعی بزرگسالان، پرسشنامه فعالیت های روزمره زندگی ابزاری و پرسشنامه جمعیت شناختی- طبی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تی مستقل، مان ویتنی، آنالیز واریانس، کروسکال والیس و تحلیل رگرسیون چند گانه خطی گام به گام صورت گرفت.
  یافته ها: میانگین نمره احساس تنهایی کل در سالمندان ساکن شهر و روستا به ترتیب برابر با ۳۴/۸ ± ۰۰/۳۳ و ۸۹/۹ ± ۵۷/۳۳ بود و اختلاف معنی داری نداشت(۰۵/۰p>). میانگین نمره زیر حیطه عاطفی احساس تنهایی در سالمندان روستایی به طور معنی داری بیش تر از سالمندان شهری بود(۰۵/۰P<). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه خطی گام به گام نیز نشان داد، وضعیت تأهل بیشترین تأثیر را در میزان احساس تنهایی سالمندان شهری و روستایی داشت.
  نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای احساس تنهایی در سالمندان، انجام مطالعات بیش تر و طراحی مداخلات آموزشی- مشاوره ای- حمایتی  جهت مقابله با احساس تنهایی سالمندان و پیشگیری از پی آمدهای نامطلوب آن توصیه می شود.