مقدمه: با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و لزوم توجه به مسائل سالمت روانشناختی سالمندان از جمله معنای زندگی و درک از تنهایی دارای اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی الگوی سازگاری سالمندان بر معنای زندگی و درک از تنهایی در سالمندان انجام گرفت. روش کار: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها به روش تجربی انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان ساکن در آسایشگاههای سالمندی شهر تهران در سال 1400 بود که از این بین 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جای داده شدند. ابزار پژوهش حاضر، معنای زندگی )استگر و همکاران، 2006( و احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی )دیتوماسو و همکاران، 2004( بودند که به منظور جمع آوری اطالعات در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بر روی آزمودنی ها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون اندازه گیری واریانس مکرر استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج بین آزمودنی می توان گفت که در متغیر معنای زندگی مقدار F مشاهده شده در سطح 0/05 تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و کنترل را نشان می دهد که اندازه اثر برای معنای زندگی 0/18 بدست آمده که نشان دهنده حد متوسط اثرگذاری الگوی سازگاری بر روی معنای زندگی در سالمندان می باشد. همچنین مقدار F محاسبه شده در سطح 0/05 برای مؤلفه های درک از تنهایی معنادار است )
ghaffari K, abbaspour A, heidari H, taghvaei D. The Effectiveness of the Adjustment Model of the Elderly on the Meaning of Life and the Understanding of Loneliness in the Elderly. joge 2024; 9 (3) URL: http://joge.ir/article-1-711-fa.html
غفاری خلیل، عباسپور افروز، حیدری حسن، تقوایی داود. اثربخشی الگوی سازگاری سالمندان بر معنای زندگی و درک از تنهایی در سالمندان. سالمندشناسی. 1403; 9 (3)